verdriet

als verdriet een bodem heeft
kun je daar dan nog staan
en als je daar kunt staan
waar blijven je handen dan
kunnen ze zich nog ergens anders
aan vasthouden
dan aan je hoofd

afscheid

een voor een
sterven je voetstappen

houten hakjes op
een natte straat

je bent er wel
je bent er niet
wel niet wel

en dat dan steeds zachter
zo zacht dat de stilte erna
zo hard is als
een steen
bij een graf

boodschappenlijstje

brood
hv melk
sinaasappelsap
hagelslag
huilen
wim bellen
bibl.
verdriet plek geven
kaartje mam
geest doden

houden

ik hou heel veel van je
had ik gezegd
niet: ik hou van je
heel veel klinkt dan toch
te weinig

moeilijk

dit wordt een moeilijke nacht
wat moet ik
met zoveel bed
er is alleen
een koude plek om
naar om te draaien

pakken

we staan pak aan pak
om de kist
de kist zakt de kring
wordt een rij van pakken
die een laatste blik of een schep
zand in het gat werpen
de rij loopt uiteen en verdwijnt
in openslaande auto's
naar huizen
waar de pakken uit gaan
en levende lijven elkaar
beminnen om de dood voor te zijn

stad

ze hebben nooit genoeg mensen
voor al die gebouwen