hoe het komt komt het

ik kan mij niet herinneren dat
ik er bij leven ooit zo
heb bijgelegen
met mijn hoofd voorover op het
zwartgladde asfalt en de armen uitgestrekt
alsof ik de voorbijtrekkende wolken iets wil
vragen
mijn linkerknie maakt een hoek die het vroeger
nooit kon maken en met mijn mond
kan ik mijn rug kussen
knappe acrobaat die mij dat nadoet

en hoe het komt komt het
maar zoals ik me in bed om zou draaien om lekkerder
te liggen, zo draai ik me nu ook om, alleen
mijn lichaam blijft achter
en terwijl er een voetganger
door mij heen loopt kijk ik
om naar mijn achtergelaten lijf

wat heeft het hard gewerkt

ik hou van je lijf, het
was fijn om in jou te wonen